Ervaringsverhaal.

Verwondering

Datum: 19 maart 2021

Ervaringsverhalen

Ik had met mijn cliënte mevr. Q. een IEMT-afspraak. We hadden al een intake en een proefsessie gedaan. Mevr. Q. wist waarover ze graag IEMT sessies wilde. Over een verdrietig gevoel dat alsmaar bij haar was. Alleen had ze nu last van geïrriteerde en gevoelige ogen. “Kan het nu wel “: vroeg ze. Ik kon haar geruststellen omdat er meerdere manieren zijn om IEMT toe te passen”.

Mevr. Q. heeft een mannelijk partner en kinderen maar het contact onderling gaat moeizaam. Over gevoelens praten en elkaar aanraken in het openbaar is er vanaf het begin nooit geweest. ” Een kus kan alleen als er niemand in de buurt is, een omhelzing alleen met de gordijnen dicht. “We hebben het taboe hierover aan onze kinderen overgebracht”: zegt ze spijtig. Ze heeft veel nare ervaringen in haar leven meegemaakt zoals ze in haar jeugd gedwongen is tot seksuele handelingen door een vriend van haar broer. Ze heeft weinig warmte en liefde ervaren van haar ouders die al vroeg naar het buitenland vetrokken. Het verdriet van haar broer (47 jaar) die zichzelf van het leven heeft beroofd is er nog altijd. Ze is nu 48 en blij dat ze over de leeftijd van haar broer is. “Ik kan twee kanten op vertelde ze, of de richting van mijn broer kiezen of het geluk zoeken in het maken van eigen keuzes, niet met iedereen rekening houden. Vrijuit leven, grenzen aangeven en eens echt voor mijzelf gaan zorgen met de vraag:” Wie ben ik”.

Omdat het voor Mevr. Q belangrijk is haar ogen rust te gunnen kies ik voor een andere vorm in de sessies. Het heet “erom heen lopen”. Ik plaats een stoel midden in de kamer. Vraag of ze op de stoel ontspannen en rechtop wil gaan zitten en contact wil maken met haar lichaam. Als dat lukt leg ik haar uit wat ik ga doen en wat voor haar belangrijk is om te doen. Ik loop om haar heen terwijl zij mij volgt en aan de herinnering denkt die ze net heeft opgeroepen. Verder volg ik het protocol.

Ze vertelde dat ze in 2017 samen met haar gezin aan meerdere hulpverlening trajecten was begonnen. Uiteindelijk was ze via via bij mij terecht gekomen. Ze had de moed al opgegeven maar toen ik voorstelde om IEMT eens te proberen, stond ze daar open voor. Ze had er wel eens van gehoord.

Na drie sessies vertelde ze: ” Het was heftig en ik moet zeggen het heeft mij enorm geholpen, ik heb waar ik al jaren mee rondloop, een plaatsje kunnen geven. Ik maak nu eigen keuzes al doe ik daar soms iemand pijn mee. Het is moeilijk om mij steeds weer af te vragen, doe ik hier goed aan, maar dat leer ik steeds beter. Ook probeer ik dichter bij mijn partner te komen. We praten meer met elkaar maar durven elkaar nog niet altijd aan te kijken. Ik voel mij steeds een beetje gelukkiger. Mijn hoofd is meer opgeruimd, ik ben weer op de goede weg, heerlijk om zo’n gevoel van ruimte terug te krijgen en te voelen ❤”.